#bisikletliolumleridursun

 

Bisiklet çocukluk yıllarımdan sonra ilk defa geçtiğimiz sene BFF ile yeniden hayatıma girdi ama bisikletimin şimdiden evimde ve kalbimde hatırı sayılır bir yeri olduğunu söyleyebilirim, çünkü bisiklete binmek tıpkı yoga yapmak gibi benim için. Matın üzerindeki gibi bedenimle diyalog halinde olmak, sessizlik içinde farkındalığımı o anda tutmaya çalışarak hareket etmek, çevremdeki tüm diğer canlılara karşı sorumlu hissetmek ve bilinçli bir şekilde nefes alıp vermek…

Pedal çevirirken şehrin ritmi değişiyor. Hem ilerliyorum, hem de zihnim onu şaşırtacak denli hızlı imgelere maruz kalmadığı için görüyorum, duyuyorum, hissediyorum. Yıldızların altında, toprağın üzerinde olduğumu unutmuyorum. İnsan olduğumu da… Çünkü son derece kırılgan ve dışarıdan gelecek tehlikelere açık bir hal bu; hayat karşısındaki savunmasızlığımı hatırlatıyor.

Bisiklete binerken doğaya zarar vermiyorum, yakıt tüketmiyorum, trafiğe bir araba daha katıp diğer sürücülerin çilesine katkıda bulunmuyorum. Bence sadece bu yüzden bile motorlu araç kullananların saygısını hak ediyorum. Sonra sinirlenmiyorum, kaygılanmıyorum, kornaya basmıyorum. Ayrıca bisiklet sayesinde çok güzel insanlar tanıyorum, birbirinin özgürlüğünden çalmadan birlikte yol alabilmek büyük bir meziyet değil mi hayatta?

İşte tam bu sebeplerden ötürü dün ben de İstanbul’daki bisikletli protesto eylemindeydim, çünkü tüm bunları hayatım pahasına yapmak istemiyorum ve motorlu araç sürücülerini trafikte yolu paylaşmaya, hatta arabadan inip bisiklete binmeye davet ediyorum: #bisikletliolumleridursun

 

[fotoğraf: Baran Düzyar]